parkour

[aaa4]

-Wykluczone! - wybuchnela. - Przestan, dobrze? Wyobrazasz sobie, co by sie stalo, gdybys zjawil sie tam ze mna? Ojciec wpadlby w szal!

-Wiec niech wpadnie w szal! Boisz sie? Dlaczego? Niech sobie krzyczy, niech sie miota! Nie musisz go juz sluchac, nie masz pietnastu lat...

-Nie o to chodzi! Nie boje sie go, chce tylko spokojnie wysluchac, co ma mi do powiedzenia i wyjsc. Mary tam bedzie. Prosze cie, nie klocmy sie... Musze sie z nim zobaczyc. Juz i tak jest mi ciezko, prosze...

Wyciagnela do niego reke. Pascal ujal ja i z gniewnym niepokojem zajrzal jej w twarz.

-Dlaczego, kochanie? - zapytal, chwytajac ja w ramiona. - Dlaczego?

Wytlumacz mi, bo nie rozumiem... Dlaczego pozwalasz, zeby ci to robil?

Pochylila glowe. Pozwolila, aby ja objal, ale nie odpowiedziala. Przytulil ja mocno. Czula napiecie w jego ciele, slyszala glosne uderzenia serca.

Nagle zadzwonil telefon. Pascal szybko podniosl sluchawke. Okazalo sie, ze Suzy przyszla punktualnie i teraz czeka w recepcji. Zanim dotarla do ich pokoju, Gini zdolala odpowiedziec na ostatnie pytanie Pascala, chociaz zrobila to jedynie w mysli.

Dlaczego? Poniewaz przy ojcu rzeczywiscie czula sie jak dziecko, niekochane, niepotrzebne, irytujace, nudne dziecko. Moze tym razem bedzie inaczej, pomyslala,